To nie był pierwszy raz gdy mieliśmy do czynienia z ludźmi, którzy praktykują Reiki i z samą 'energią'. Lokalne wydarzenie, które wniosło coś nowego do naszego życia - przede wszystkim ważność Wysokiej Kultury Osobistej, którą ani w Polsce, ani w powszechnej Anglii, właściwie się nie spotyka.
Wydarzenie niedaleko od miejsca naszego zamieszkania, na obrzeżach Warringotn, między Liverpoolem a Manchesterem. Aneta miała już pierwsze przedbiegi kursu Reiki, ukończyła połowę pierwszego stopnia.
Nie ma co ściemniać, wywarło to na niej duże wrażenie, choć już wcześniej, przez długi czas w Polsce mieliśmy kontakty z 'Reikowcami'. (ta potulność i utulność 'owiec' w tym słowie jest jak najbardziej na miejscu - siła łagodności ;).
Delikatnie lawendowa energia wnikała w przestrzeń, za sprawą kocy i balonów, które nie wiadomo skąd i dlaczego się pojawiły.
Eksplorowaliśmy przestrzeń dalej, do wnętrza, którym okazał się być budynek zgromadzenia Kwakrów (nie kwarków), interesującej wspólnoty chrześcijańskiej, która używa ciszy, refleksji i medytacji w swoich spotkaniach.
Rzeczywiście, z tych ścian i podłóg bił wybitny spokój.
Poniżej - miejsce przewodnika, które każdy ma prawo zająć. Nie ma tu ołatarza, miejsc niedostępnych dla tzw.' maluczkich'. Każdy może się poczuć ważny i wyróżniony jako część społeczności.
Tzw. kościół Kwakrów był dostępny do zwiedzania, całe wydarzenie odbywało się w jego ogrodach. Przestrzeń była dostępna w razie deszczu.
Adam zrobił swoje zdjęcie aury. Obsługiwał go dżentelmen, prawdopodobnie potomek Merlina ;)
Pamiętamy co mówił, powtarzał jak zaklęcie: 'allow, allow, allow' - pozwół, pozwól, pozwól.
Pozwól sobie być sobą, Pozwól sobie być niedoskonały. Pozwól sobie spojrzeć inaczej na swoje życie i siebie. Pozwól wybaczyć sobie i innym. Pozwól sobie na radość.
To słowo: 'allow' - 'pozwól' - jest słowem kluczem. Nie narzuca, nie każe, nie karze, nie osądza, nie deprecjonuje. Pozwala być.
Wyszliśmy z tego spotkania, wydarzenia - podniesieni na duchu. Jak dobrze, że są tacy ludzie.
