Symbole solarne są jednym z najczęściej występujących motywów kulturowych na całym świecie od zarania cywilizacji. Słońce nie było jednak najważniejsze dla człowieka od zawsze. Przez tysiąclecia ludzie zainteresowani byli bardziej Księżycem i gwiazdami w swych zbieracko- łowieckich poszukiwaniach niż dziennym blaskiem. Dopiero z rozwojem rolnictwa zaczęto zwracać uwagę na rolę Słońca jako czynnika kierującego i kreującego pory roku, jakże istotną sprawę dla wegetacji roślin.
Dawca światła, życiodajnej energii, boska siła pozwala jednak rosnąć zarówno cierniom na bagnach jak i kwiatom w ogrodzie. Jest więc także postrzegane w bardziej rozwiniętych cywilizacjach jako symbol sprawiedliwości, bezinteresowności, w tym zarówno bezwzględności jak i bezwarunkowej miłości.
Zazwyczaj pierwsze dzieła wychodzące spod rąk najmłodszych to rysunki uśmiechniętego słońca. Najokazalsze budowle starożytności mają swe powiązania ze wschodami i zachodami Słońca o określonych porach roku. Słońce od dawna kojarzone jest więc, nie tylko w astrologii, jako przejaw samoświadomości i indywidualnej kreatywności.
.
.
W pojawiających się przeróżnych kontekstach, najbardziej powszechnym i nowoczesnym jest powiązanie symboliki solarnej z władzą, statusem społecznym, tzw. byciem na świeczniku, czy to w polityce czy na jakiejkolwiek innej scenie życia.
Słowa klucze: status, władza, uwaga, twórczość, kreatywność, moc, opieka, protekcja
